Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

17 Νοεμβρίου 2015

"Το ελικόπτερο"

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ιστολόγιο προστρέχει στην ταπεινή συλλογή των δεκάξι μόνο ποιημάτων τού αλησμόνητου Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη". Όμως, κάθε χρόνο, τέτοια μέρα δεν είναι δυνατόν να μη κατεβάσω αυτό το μόλις σαράντα σελίδων βιβλιαράκι από το ράφι τής βιβλιοθήκης μου...

Για τον Ραβάνη-Ρεντή είχα επί αρκετά χρόνια μια λανθασμένη εικόνα στο μυαλό μου. Γνωρίζοντας πως το "Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη" γράφτηκε εν θερμώ, μιας κι ο ίδιος είχε βρεθεί εκείνες τις ημέρες τού '73 στο Πολυτεχνείο, νόμιζα πως ήταν ένας από τους πολλούς φοιτητές που ύψωσαν το μπόι τους απέναντι στην χούντα. Ήταν αδύνατον να φανταστώ πως αυτός ο άνθρωπος είχε γεννηθεί τρεις μέρες πριν τον πατέρα μου, παραμονή χριστουγέννων τού 1925. Όταν το έμαθα, ο θαυμασμός μου γι' αυτόν μεγάλωσε. Ένας θαυμασμός που διογκώθηκε ακόμη περισσότερο όταν έμαθα ότι σ' αυτόν ανήκουν οι στίχοι πασίγνωστων τραγουδιών, όπως το "Παιδιά, σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους", το "Σαν ατσάλινος γίγας" ή το "Ο Μπελογιάννης ζη".

Σήμερα, ημέρα μνήμης, έχοντας ήδη δημοσιεύσει την "Ανανέωση" και τα "Ορόσημα", διάλεξα ένα άλλο ποίημα από εκείνο το "Ρεπορτάζ..." με τίτλο "Το ελικόπτερο":


Ένα μεγάλο κουνούπι ζουζουνίζει πάνω απ' τα κεφάλια μας:
«Η Αθήνα παρουσιάζει όψιν θλιβεράν...»

Κόβει βόλτες πάνω απ' τις ταράτσες,
πάνω απ’ τα αναποδογυρισμένα λεωφορεία
με τις μεγάλες διαφημιστικές επιγραφές:
«ο θαυμαστός κόσμος των ζώων!»

Το μεγάλο κουνούπι
σαν να κουβαλάει όλες τις αρρώστιες του κόσμου
πότε - πότε λαμπίζει στον ήλιο.
«Η πόλις θυμίζει Δεκεμβριανά...»
Ζουζουνίζει το κουνούπι
βγαλμένο από τα μόνιμα μολυσμένα έλη
περνάει ξυστά τις ταράτσες, τις βεράντες,
φαίνεται το κεφάλι του οπερατέρ
που παίρνει υλικό για την τηλεόραση.
«Εικόνα βανδαλισμών, καταστροφή ξένης περιουσίας!»

Αυτή η φράση θα βάλει κάποια τάξη.
Περιουσία.
Ιδιοκτησία.
Το κουνούπι πηγαινοέρχεται.
Κι ο ήλιος δεν κάνει τίποτα!
Θα πεις, τι μπορεί να κάνει ο ήλιος;
(Μα θα μπορούσε να κάψει δυνατά
να πάρει φωτιά το κουνούπι να γκρεμιστεί
να μη γυρίζει πάνω απ' την αγρύπνια μας!)

«Η πόλις εισέρχεται εις την συνήθη ζωήν και κίνησιν...»
Το κουνούπι χάνεται στον ήλιο...
«Μην ξεχάσεις να φωνάξεις τον τζαμά».
«Τα αίματα βγαίνουν με νερό. Να, έτσι...»
«Καλά που είχα παρκάρει το αμάξι μου στους Αμπελοκή­πους!»

«Εις ολόκληρον την χώραν απεκατεστάθη η τάξις».


----------------------------------
Σημείωση
Το "Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέβρη" κυκλοφορεί ακόμη, σε τρίτη έκδοση, από την Σύγχρονη Εποχή. Μη λυπηθείτε τα 4 ευρώ που θα χρειαστεί να ξοδέψετε για να το αποκτήσετε. Βέβαια, ο ελάχιστος όγκος του θα χαθεί ανάμεσα στα άλλα βιβλία τής βιβλιοθήκης σας αλλά ο ίδιος ο "Μίμης" αρεσκόταν να περνάει απαρατήρητος, λέγοντας πως "δεν μ' αρέσει να πιάνω πολύ τόπο"...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αναζήτησε,αν δεν το έχεις διαβάσει, το "Ο Δρομάκος με την πιπεριά"