Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

26 Σεπτεμβρίου 2012

"Τραγούδι της απεργίας"

Σήμερα, μέρα απεργίας, το ιστολόγιο, πιστό στις αρχές του, δεν θα "δουλέψει". Μα, όπως συνηθίζει, θα προσφέρει στους φίλους του ένα αντίδωρο, μιας και τέτοιες μέρες χρειαζόμαστε κάτι να μας στηλώσει. Το σημερινό μας αντίδωρο, λοιπόν, θα το πάρουμε από το χέρι τού Μπέρτολντ Μπρεχτ και θα 'ναι ένα σύντομο ποίημα (τραγούδι, πες καλύτερα) που ταιριάζει απόλυτα σε μια μέρα απεργίας. Τίτλος του: "Τραγούδι της απεργίας":


Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε 
τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι,
τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή 
και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!


Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα

και διεκδίκησε το μεροκάματό σου!
Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις,
όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν! 

Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας: 

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!

[Μπέρτολντ Μπρεχτ, "Ποιήματα", μετάφραση Νάντια Βαλαβάνη, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή]

Δεν υπάρχουν σχόλια: