Καλά όσα είπαμε ως εδώ αλλά υπάρχει ένα κεφαλαιώδες ερώτημα το οποίο παραμένει: είναι αναπόφευκτη η χρεωκοπία της Ελλάδος; Βέβαια, όπως προαναφέραμε, οι λογής-λογής τζογαδόροι έχουν ήδη αποφασίσει ότι χρεωκοπήσαμε από την στιγμή που προχωρήσαμε σε κούρεμα των ομολόγων μας, αλλά εμείς ας επιμείνουμε στην αναζήτησή μας.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι σαφής και κατηγορηματική: ΟΧΙ! Όσο κι αν επιμένουν τόσο οι ξεπουλημένοι αστοί πολιτικοί μας όσο και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να μη χρεωκοπήσει αλλά, για την ακρίβεια, δεν μπορεί να χρεωκοπήσει! Και δεν μπορεί να χρεωκοπήσει επειδή δεν χρωστάει σε κανέναν δανειστή! Πώς να χρεωκοπήσει κάποιος που δεν χρωστάει; Χμμμ... Σας μπέρδεψα; Υπομονή και θα βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι τού ελληνικού χρέους προέρχεται από ομόλογα. Τί είναι "ομόλογο"; Ομόλογο είναι ένας τίτλος για τον οποίο ο εκδότης του "ομολογεί" ότι στο τέλος κάποιου συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος θα αξίζει ένα συγκεκριμένο ποσό. Πού απευθύνεται αυτό το ομόλογο; Σε επενδυτές (προσοχή: όχι σε δανειστές!), οι οποίοι προσδοκούν στην επίτευξη κέρδους. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "νταραβέρι" ("dare et avere", όπως λένε οι ιταλοί, "δούναι και λαβείν" επί το ελληνικώτερον): εγώ, ως εκδότης, ομολογώ (παναπεί: προβλέπω, προγραμματίζω) μια απόδοση κι εσύ, ως επενδυτής, αναλαμβάνεις το ρίσκο. Γουστάρεις ρίσκο, κύριε επενδυτά; Πάρτο. Δεν γουστάρεις; Άστο.
Μόλις καταλάβουμε τι παναπεί ομόλογο, θα καταλάβουμε πολλά. Για παράδειγμα, θα καταλάβουμε γιατί αυτά τα ομόλογα ασφαλίζονται κατά τού κινδύνου να μην ανταποκριθούν στην ομολογία τού εκδότη (αυτά τα ασφάλιστρα είναι τα περίφημα CDS). Ακριβώς όπως κάποιος ασφαλίζει το ακίνητο στο οποίο επένδυσε τις οικονομίες του. Συνεπώς, η ύπαρξη των CDS αποδεικνύει ότι η αγορά ενός ομολόγου δεν συνιστά δανεισμό αλλά επένδυση.
Πάμε παρακάτω. Λέμε ότι τα ομόλογα "παίζονται" (αγοράζονται και πουλιούνται μετά την έκδοσή τους) στην "δευτερογενή αγορά". Ας το εξηγήσουμε αυτό, με απλά λόγια. Αγοράζω σήμερα ένα δεκαετές ομόλογο χιλίων ευρώ, το οποίο θα μου αποδώσει 5%. Λογαριάζω, δηλαδή, να μαζέψω ενάμισυ χιλιάρικο σε δέκα χρόνια. Μπορώ, όμως, μετά από πέντε χρόνια, να απευθυνθώ στην "δευτερογενή αγορά" και να πω: έχω ένα χιλιάρι ομόλογο, που θα γεννήσει 250 ευρώ τόκους μέχρι την λήξη του και το πουλάω 800 ευρώ, δηλαδή στο 80% της αξίας του. Αυτός που θα το πάρει δίνει 800 αλλά περιμένει να βγάζει ένα πενηντάρι ετησίως από τόκους, δηλαδή προσδοκά απόδοση 6,25%.
Κάπως έτσι, μετά από συνεχείς υποτιμήσεις των ελληνικών ομολόγων (ας είναι καλά οι "οίκοι αξιολόγησης"), έφτασαν τα ελληνικά ομόλγα να διαπραγματεύονται στην δευτερογενή αγορά στο 20% και στο 15% της αξίας τους. Με άλλα λόγια, υπάρχουν νταραβεριτζήδες που έχουν πληρώσει 150 ευρώ για να αποκτήσουν ένα ομόλογο χιλίων ευρώ. Ε, λοιπόν, αυτοί οι νταραβεριτζήδες είναι που στραγγαλίζουν σήμερα την χώρα προκειμένου να εισπράξουν ατόφιο το χιλιάρικο συν τους τόκους!
Να το πω με άλλα λόγια; Αν μπορούσε η χώρα να βγει στην αγορά και να αγοράσει τα ομόλογα που έχει εκδώσει, θα διέθετε (βάσει των ισοτιμιών τις οποίες έχουν διαμορφώσει οι ίδιες οι αγορές!) το 15% ή το 20% του ποσού το οποίο την υποχρεώνουν οι διεθνείς τοκογλύφοι να πληρώσει και λόγω του οποίου προσφύγαμε στον μηχανισμό στήριξης!! Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε τί είναι;
Όσο για το περίφημο "κούρεμα", τί να πούμε; Λέει ο Βενιζέλος (και μαζί του όλη η κάστα των ξεπουλημένων που μας διαφεντεύουν) ότι πρέπει να είμαστε ευτυχείς που μειώθηκε το χρέος μας κάπου στο μισό. Τι λέτε, ρε; Μας κάνετε πλάκα; Συμφωνήσαμε να πληρώσουμε το 50% των ομολόγων μας, όταν οι ίδιες οι αγορές θα ήσαν ευχαριστημένες αν έπαιρναν 15%-20% και πρέπει να πανηγυρίζουμε; Τρελλαθήκατε τελείως;
Σας αφήνω να χωνέψετε όσα είπαμε και θα συνεχίσουμε αύριο.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι σαφής και κατηγορηματική: ΟΧΙ! Όσο κι αν επιμένουν τόσο οι ξεπουλημένοι αστοί πολιτικοί μας όσο και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, η Ελλάδα όχι μόνο μπορεί να μη χρεωκοπήσει αλλά, για την ακρίβεια, δεν μπορεί να χρεωκοπήσει! Και δεν μπορεί να χρεωκοπήσει επειδή δεν χρωστάει σε κανέναν δανειστή! Πώς να χρεωκοπήσει κάποιος που δεν χρωστάει; Χμμμ... Σας μπέρδεψα; Υπομονή και θα βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση.
Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι τού ελληνικού χρέους προέρχεται από ομόλογα. Τί είναι "ομόλογο"; Ομόλογο είναι ένας τίτλος για τον οποίο ο εκδότης του "ομολογεί" ότι στο τέλος κάποιου συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος θα αξίζει ένα συγκεκριμένο ποσό. Πού απευθύνεται αυτό το ομόλογο; Σε επενδυτές (προσοχή: όχι σε δανειστές!), οι οποίοι προσδοκούν στην επίτευξη κέρδους. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "νταραβέρι" ("dare et avere", όπως λένε οι ιταλοί, "δούναι και λαβείν" επί το ελληνικώτερον): εγώ, ως εκδότης, ομολογώ (παναπεί: προβλέπω, προγραμματίζω) μια απόδοση κι εσύ, ως επενδυτής, αναλαμβάνεις το ρίσκο. Γουστάρεις ρίσκο, κύριε επενδυτά; Πάρτο. Δεν γουστάρεις; Άστο.
Μόλις καταλάβουμε τι παναπεί ομόλογο, θα καταλάβουμε πολλά. Για παράδειγμα, θα καταλάβουμε γιατί αυτά τα ομόλογα ασφαλίζονται κατά τού κινδύνου να μην ανταποκριθούν στην ομολογία τού εκδότη (αυτά τα ασφάλιστρα είναι τα περίφημα CDS). Ακριβώς όπως κάποιος ασφαλίζει το ακίνητο στο οποίο επένδυσε τις οικονομίες του. Συνεπώς, η ύπαρξη των CDS αποδεικνύει ότι η αγορά ενός ομολόγου δεν συνιστά δανεισμό αλλά επένδυση.
Πάμε παρακάτω. Λέμε ότι τα ομόλογα "παίζονται" (αγοράζονται και πουλιούνται μετά την έκδοσή τους) στην "δευτερογενή αγορά". Ας το εξηγήσουμε αυτό, με απλά λόγια. Αγοράζω σήμερα ένα δεκαετές ομόλογο χιλίων ευρώ, το οποίο θα μου αποδώσει 5%. Λογαριάζω, δηλαδή, να μαζέψω ενάμισυ χιλιάρικο σε δέκα χρόνια. Μπορώ, όμως, μετά από πέντε χρόνια, να απευθυνθώ στην "δευτερογενή αγορά" και να πω: έχω ένα χιλιάρι ομόλογο, που θα γεννήσει 250 ευρώ τόκους μέχρι την λήξη του και το πουλάω 800 ευρώ, δηλαδή στο 80% της αξίας του. Αυτός που θα το πάρει δίνει 800 αλλά περιμένει να βγάζει ένα πενηντάρι ετησίως από τόκους, δηλαδή προσδοκά απόδοση 6,25%.
Κάπως έτσι, μετά από συνεχείς υποτιμήσεις των ελληνικών ομολόγων (ας είναι καλά οι "οίκοι αξιολόγησης"), έφτασαν τα ελληνικά ομόλγα να διαπραγματεύονται στην δευτερογενή αγορά στο 20% και στο 15% της αξίας τους. Με άλλα λόγια, υπάρχουν νταραβεριτζήδες που έχουν πληρώσει 150 ευρώ για να αποκτήσουν ένα ομόλογο χιλίων ευρώ. Ε, λοιπόν, αυτοί οι νταραβεριτζήδες είναι που στραγγαλίζουν σήμερα την χώρα προκειμένου να εισπράξουν ατόφιο το χιλιάρικο συν τους τόκους!
Να το πω με άλλα λόγια; Αν μπορούσε η χώρα να βγει στην αγορά και να αγοράσει τα ομόλογα που έχει εκδώσει, θα διέθετε (βάσει των ισοτιμιών τις οποίες έχουν διαμορφώσει οι ίδιες οι αγορές!) το 15% ή το 20% του ποσού το οποίο την υποχρεώνουν οι διεθνείς τοκογλύφοι να πληρώσει και λόγω του οποίου προσφύγαμε στον μηχανισμό στήριξης!! Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε τί είναι;
Όσο για το περίφημο "κούρεμα", τί να πούμε; Λέει ο Βενιζέλος (και μαζί του όλη η κάστα των ξεπουλημένων που μας διαφεντεύουν) ότι πρέπει να είμαστε ευτυχείς που μειώθηκε το χρέος μας κάπου στο μισό. Τι λέτε, ρε; Μας κάνετε πλάκα; Συμφωνήσαμε να πληρώσουμε το 50% των ομολόγων μας, όταν οι ίδιες οι αγορές θα ήσαν ευχαριστημένες αν έπαιρναν 15%-20% και πρέπει να πανηγυρίζουμε; Τρελλαθήκατε τελείως;
Σας αφήνω να χωνέψετε όσα είπαμε και θα συνεχίσουμε αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου