Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

22 Οκτωβρίου 2011

"Ο Δοσάς"

Το βρήκα στο -λιτό αλλά προσεγμένο- ιστολόγιο του Βασίλη Νικολόπουλου "Η τάξη" και μου άρεσε τόσο ώστε το αναδημοσιεύω ανεπιφύλακτα. Πρόκειται για ένα κείμενο με τίτλο "Ο Δοσάς", το οποίο εντάσσω αυθαίρετα στην ενότητα "Ποίηση", παρ' ότι ο δημιουργός του μας το παρέδωσε δίχως χαρακτηρισμό.


Πέρασε πάλι ο Δοσάς -όπως και την προηγούμενη φορά
Μας είπε ότι πρέπει να πάρουμε μέτρα -όπως και την προηγούμενη φορά
Πρόσθεσε ότι τώρα υπάρχει σχέδιο - όπως και την προηγούμενη φορά
Η εταιρεία στις Βρυξέλλες είναι σύμφωνη - όπως και την προηγούμενη φορά
Μας χτύπησε φιλικά στη πλάτη και είπε ότι καταλαβαίνει τον πόνο μας - όπως και την προηγούμενη φορά
Αλλά προς θεού  να μην διανοηθούμε να αντισταθούμε -ούτε αυτή τη  φορά

Μας ζήτησε να σκεφθούμε λογικά - όπως πρέπει κάθε φορά
το μισθό του πατέρα
την σύνταξη του παππού
το γάλα των παιδιών μας
Κοιτάξαμε τα παιδιά  - όπως και την προηγούμενη φορά
Όμως τα μέτρα είναι σκληρά -όπως κάθε φορά
Και θα 'ναι σίγουρα χειρότερα -την επομένη φορά
Κοιτάξαμε πάλι τα παιδιά

Μας κοιτούσαν με απορία αλλά και φόβο- για πρώτη  φορά!
Κι εμείς ντραπήκαμε τόσο.....
Όσο καμιά άλλη φορά!

Ξαφνικά ορμήσαμε στον Δοσά....

Τώρα ξέρουμε ότι θα πεινάσουμε
Μα τουλάχιστον δεν θα υπάρξει άλλη  φορά!


......απο ένα λαό μπορείς να κλέψεις το ψωμί, δεν μπορεί όμως να του κλέψεις  την αξιοπρέπεια του!-Νικολόπουλος Βασίλης

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

αν και το ποίημα είναι πολύ ωραίο, το δοσά δε θα πρεπε να τον έχουμε απέναντι... ένας υπάλληλος είναι... σε αυτόν που στέλνει το δοσά πρέπει να ορμήξουμε για να γλυτώσουμε από όλους τους τωρινούς δοσάδες και τους μελλοντικούς που θα υπάρξουν είτε από ανάγκη, είτε από βλακεία, είτε από αναισθησία...