Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

5 Ιουνίου 2011

"Οι παράνομοι"

Ο Άρης Φακίνος είναι ένας από τους γνωστότερους διεθνώς σύγχρονους έλληνες συγγραφείς. Τα γραφτά του έχουν κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες του κόσμου, από το Ισραήλ μέχρι την Νορβηγία κι από τις ΗΠΑ μεχρι την Λατινική Αμερική. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Άρης Φακίνος, όντας αυτοεξόριστος στο Παρίσι κατά την διάρκεια της χούντας, αρνήθηκε να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα οποιοδήποτε βιβλίο του προτού πέσει η δικτατορία. Την γνωριμία μας μ' αυτόν τον σπουδαίο έλληνα συγγραφέα θα κάνουμε σήμερα, μέσα από το μυθιστόρημά του "Οι παράνομοι".

"Οι παράνομοι" πρωτοκυκλοφόρησαν το 1976 κι έχουν την δική τους ιστορία. Χάρη στο καταξιωμένο όνομα του συγγραφέα τους, μεταφράστηκαν αμέσως σε πολλές γλώσσες αλλά ο εκδοτικός οίκος που είχε τα δικαιώματα των έργων του Άρη Φακίνου για την Ομοσπονδιακή Γερμανία, αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Σύμφωνα με τους εκδότες, το περιεχόμενο του μυθιστορήματος ενέπιπτε στις διατάξεις κάποιου άρθρου του δυτικογερμανικού συντάγματος και υπήρχε κίνδυνος να χαρακτηριστεί ανατρεπτικό και υμνητικό προς την διεθνή τρομοκρατία (μη ξεχνάμε ότι τα γεγονότα στο ολυμπιακό χωριό του Μονάχου είναι σχετικά πρόσφατα).

Πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος είναι μια χούφτα απόκληροι του παγκόσμιου συστήματος: ένας έλληνας ναυτικός, φακελλωμένος επειδή είχε αριστερό πατέρα, ένας ισπανός εργάτης που καθημερινά αφήνει το κορμί του στα γιαπιά, ένα ζευγάρι κυνηγημένοι παλαιστίνιοι δίχως πατρίδα... Δίπλα (και ταυτόχρονα απέναντί τους) ένας διεφθαρμένος "σοσιαλιστής" δημοσιογράφος κι ένας πρώην γκεσταπίτης. Όλοι αυτοί "συνεργάζονται", άλλος με την θέλησή του κι άλλος κόντρα σ' αυτήν, για την πραγματοποίηση της πιο παράξενης αεροπειρατείας που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος. Το τέλος μιας τέτοιας ιστορίας δεν μπορεί να είναι καλό για κανένα.

"Οι παράνομοι" διαθέτουν εξαιρετική φρεσκάδα, αν και έχουν περάσει 35 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη εμφάνισή τους. Σε μια εποχή όπου οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετώπιζαν προβλήματα με την αποκαλούμενη "τρομοκρατία" (17 Νοέμβρη, Μπάαντερ Μάινχοφ, Φράξια Κόκκινος Στρατός, Ερυθρές Ταξιαρχίες κλπ), ο Φακίνος γράφει ένα μυθιστόρημα το οποίο γνωρίζει πρωτοφανή πανευρωπαϊκή επιτυχία, επειδή αποφεύγει την πεπατημένη των περισσότερων μυθιστορημάτων που ασχολούνται με το ίδιο θέμα. Για τον Άρη Φακίνο, η "τρομοκρατία" φυτρώνει εκεί όπου σπέρνουν οι έμποροι όπλων, οι πολεμοκάπηλοι και οι λογής-λογής δυνάστες των λαών. Άλλωστε, "Οι παράνομοι" γράφτηκαν σε μια εποχή που η φτώχεια άρχιζε την εξάπλωσή της σε όλον τον πλανήτη. Και, βέβαια, το γεγονός ότι η δράση τοποθετείται στην Δυτική Γερμανία, όπου εργάτες από όλον τον κόσμο δουλεύουν για το χτίσιμο του γερμανικού γίγαντα, δεν είναι καθόλου τυχαίο.

"Οι παράνομοι" γνώρισαν παντού διθυραμβικές κριτικές. Στην χώρα μας, αυτό το βιβλιαράκι των 160 σελίδων κυκλοφορεί από τον "Καστανιώτη" και δεν πρόκειται ποτέ να λυπηθείτε τα 11 ευρώ (περίπου) που θα δώσετε για να το αποκτήσετε. Τώρα, βέβαια, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα σας ανοίξει την όρεξη για περισσότερο Άρη Φακίνο (π.χ. για "Το κάστρο της μνήμης"), αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: